บริตป็อป
บริตป็อป (อังกฤษ: Britpop) คือ บริติช อัลเทอร์เนทีฟร็อก ซึ่งเป็นการเคลือนไหวทางวัฒนธรรมครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งของอังกฤษช่วงกลางยุค 1990s ลักษณะของศิลปิน ส่วนมากจะได้รับอิทธิพลมาจาก ศิลปินดนตรีอังกฤษในช่วง ทศวรรษ 60s-70s ศิลปินเด่น ๆ ของแนวนี้คือ เบลอ และ โอเอซิส และยังรวมถึง ซูเอด, พัลพ์, โอเชียนคัลเล่อร์ซีน, ชูเปอร์กราส, เดอะเวิร์ฟ และ เรดิโอเฮด
ประวัติ
การพัฒนาและการกำเนิดของบริตป็อปเกิดจาก ปฏิกิริยาต่อต้านวัฒนธรรมและกระแสดนตรีในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980s และ 1990s ตอนต้น เช่นแนว เอซิดเฮาส์ และฮิปฮอป ซึ่งสองแนวดังกล่าวทำให้เกิดดนตรีที่เน้นจังหวะ (หนักไปทางใช้อิเล็กทรอนิกส์) ซึ่งทำให้วงการดนตรีอินดี้บริเตนหันมาสนใจ เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ดนตรีในอังกฤษที่ใช้เน้นเสียงกีตาร์เป็น หลัก ชูเกรซิงมูฟเมนท์ (ร็อกนอกกระแสในไอร์แลนด์ และอังกฤษปลายยุค 80 จึงเกิดโดยได้ต่อต้านกระแสดนตรีพวกปลายยุค 80-90 ตอนต้น โดยทำจากโปรดักส์นาน ๆ มีความเป็นไซคีดีริก (วงแนว ชูเกรซิง เด่น ๆ คือ เดอะจีซัสแอนด์แมรีเชน และ มายบลัดดีวาเลนไทน์)
แต่กุญแจที่สำคัญจริง ๆ ที่ปลุกบริตป็อปขึ้นมาคือ กรันจ์ การบุกอังกฤษโดยวงแนวกรันจ์อย่าง เนอร์วาน่า, มัดฮันนี่, เพิร์ลแจม, ซาวด์การ์เดน และ อลิซอินเชนส์ ทำให้วงการดนตรีอังกฤษตื่นตัว
บริตป็อปทั้งหลายต่างได้รับแรงดลใจสำคัญอย่างใหญ่หลวงจาก บริติชกีตาร์มิวสิก ในปี 1960s-1970s (ยุควงอังกฤษบุกอเมริกา) วงที่บริตป็อปทั้งหลายได้รับอิทธิพลคือ เดอะ บีทเทิลส์ และ เดอะโรลลิงสโตนส์ (จอมพลใหญ่ในการบุก) แนวดนตรี ม็อด (เดอะ ฮู, เดอะ คิงค์ส และ เดอะสม็อลเฟซส์) และจากดนตรีในยุค 1970-1980 เช่นจากศิลปินแนว แกลมพังค์ (เดวิด โบวี และ ที.เร็กซ์) แนวพังค์ร็อก( เซ็กซ์ พิสทอลส์, เดอะ แคลช, เดอะแจม และ เดอะบัซค็อกส์)
บรรพบุรุษโดยตรงของกระแสบริตป็อปคือวงอินดี้ในยุค 1980 และ 1990 (ตอนต้น) เช่น เดอะสมิธส์, จีซัสแอนด์แมรีเชน, และ เจมส์ แนวหน้า (บริตป็อปรุ่นบุกเบิก) คือ เดอะสโตนโรส, เดอะแฮปปี้มันเดส์, และ อินสไปรัลคาร์เปทส์ แต่บางทีวงที่ส่งอิทธิพลโดยตรงต่อบริตป็อปคือ C86 (เล่นแนวอินดี้ป๊อปปี้ กีตาร์)
ในขณะที่อเมริกากระแสกรันจ์ โพสต์-กรันจ์ และฮิปฮอป กำลังแรง อังกฤษก็จุดประกายตอนยุค 1960 (ยุควงอังกฤษบุกอเมริกา) เกิดขึ้นโดยวงอย่าง ซูเอด, โอเอซิส, เดอะเวิร์ฟ, เรดิโอเฮด, พัลพ์ และ เบลอ ฯลฯ โดยวงพวกนี้ส่วนมากจะได้รับอิทธิพลจาก บริติชร็อกอันเดอร์กราวด์ ในยุค 80 (ก็คือแนว ทวีป็อป, ชูเกรซิง และ สเปซร็อก) พูดง่าย ๆ ก็คือเหมือนตอนยุค 60 ที่อังกฤษบุกอเมริกานั้นเอง อย่างตอนนั้นมี บีทเทิล และ โรลลิ่งสโตน เปนคู่กัดกัน บริตป็อปก็มี โอเอซิสกับเบลอ มากัดกันเอง เบลอจะมีแนวดนตรีคล้ายวง เดอะสม็อลเฟซส์ กับ เดอะ คิงค์ส ส่วนโอเอซิสเอาความกวนแบบ เดอะ โรลลิ่งสโตน แต่ซาวด์ดนตรีแบบเดอะ บีทเทิลส์มา ส่วน เดอะเวิร์ฟ และ เรดิโอเฮด นี้ได้รับอิทธิพลจาก เอลวิส คอสเตลโล, พิงก์ ฟลอยด์ และ อาร์.อี.เอ็ม.
สรุปบริตป็อปแท้ ๆ ก็เป็นวงช่วงปี 1990 กลาง ๆ วงตอนหลังอาจจะเรียกไม่ใช้บริตป็อปของแท้เท่าไหร่ แถมแท้ ๆ จะเน้นซาวด์กีตาร์ดนตรีจะคล้ายงานของอันเดอร์กราวน์วงอังกฤษยุค80 บวกงานของวงอังกฤษยุค 60
ที่มาจาก : th.wikipedia.org
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น